रुवाई

१
गरीब मुलुक हाम्रो नेपाल, गरीब नै अटाउछन यहाँ
शोषक अनि महाजनहरु गरीब चुसी मोटाउछन यहाँ,
तन्त्रै तन्त्र आईरहन्छ यहाँ रुप धारण गरी गरी
जे तन्त्र आएपनि गरीबलाई धुलो चटाउछन यहाँ।।
२
हुन्थ्यो होला अर्को संसार आकश ले भुईं छुदा,
असम्भवहरु मात्र थोपरिन्छन प्राणी निरिह हुदा,
यो संसारनै असम्भवको पोका हो त, निरिहको लागी?
बुझ्ने सुन्ने कोही हुन्नन निरिह प्राणी यहाँ रुँदा।।
३
आज मेरो देश स्वीजरल्यण्ड झै सजाउनेहरु
झुठो आस्वसनमा हैकम यहाँ चलाउनेहरु,
अझै पनि यहाँ बर्दी पहिरिएर घुमी रैछन
आस्वसनको पोका फ्याँकी जनता उल्लु बनाउनेहरु।।
४
आफ्नो लागी यहाँ जनता बोल्न पनि डराउँछन,
आँखा भरी अन्याय बोकी मन भित्र कराँउछन,
बाहिर बोल्न नसक्नेले सहनै पर्छ अन्याय त,
जति मान्छे चुप बस्यो, शोषक झनै पाप गराँउछन।
५
अब त टाढा भएछु, मेरो नाम कस्ले पो गुन्छ होला,
मेरै निम्ती बनपाखामा न्याउली रुँदा कस्ले पो सुन्छ होला,
मैले देख्ने सपना र रहरहरु असिमित नै भएछन क्यारे,
मेरो गन्तब्यको चुली सगरमाथा झैं कहिले हुन्छ होला।

बि.जे. बान्तवा 'पराईमान्छे'
भोजपुर / कोशी